مدیریت زنجیرة تأمین پایدار و مدل تصمیم‌گیری راهبردی با توجه به هزینه‌های اجتماعی ناشی از آلودگی محیط‌زیست

مقالۀ پیش‌رو یک مدل تصمیم‌گیری راهبردی را با توجه به هزینه‌های اجتماعی آلودگی محیط‌زیست ناشی از عملیات‌ تولید و توزیع در شبکة زنجیره تأمین مورد نظر برای مدیریت زنجیره تأمین پایدار ارائه می‌دهد. مدیریت پایدار به کمترشدن ریسک‌های زیست‌محیطی و اجتماعی در کسب‌وکار اطلاق می‌شود. این مدل به‌منظور ارزیابی هزینۀ انتشار دی‌اکسیدکربن بر هزینه‌های عملیاتی تحت سناریوهای مختلف در یک شبکة زنجیرة تأمین تولید مواد لبنی بررسی می‌کند. براساس نتایج، میزان کم انتشار دی‌اکسیدکربن به‌دلیل بالابودن نرخ هزینة اجتماعی آن‌هاست. همچنین قوانینی که شرکت‌ها را مجبور به تحمل هزینه‌های اجتماعی آلودگی‌های محیط زیستی ناشی از فعالیت‌های اقتصادی خود می‌کند، روشی مؤثر برای کاهش انتشار آلودگی خواهد بود. باید توجه داشت که کل انتشار گاز دی‌اکسیدکربن با افزایش نرخ هزینه‌های اجتماعی انتشار این گاز کاهش می‌یابد. اگر شرکت‌ها مجبور به پرداخت هزینه‌های اجتماعی انتشار گاز دی‌اکسیدکربن ناشی از عملیات شبکه‌های زنجیرة تأمین خود باشند، تصمیم‌گیرندگان این شرکت‌ها راهبردهایی بهینه برای مبادلات میان هزینه‌های عملیاتی و انتشار گاز دی‌اکسیدکربن را ایجاد خواهند کرد؛ بنابراین تصمیم‌گیرندگان شرکت‌ها کارخانه‌هایی را انتخاب خواهند کرد که گاز دی‌اکسیدکربن کمتری منتشر می‌کنند؛ حتی اگر این کارخانه‌ها هزینه‌های بالاتری برای تولید داشته باشند.